ทำยังไงได้ ก็ไม่ได้เกิด มาบนกองทอง พ่อแม่พี่น้องทุกคน ก็ประชาชนเดินดินหากชีวิตนี้ไม่สิ้น ก็ดิ้น กัน ไป ชีวิตนี้ใช้หนี้อย่างเดียว …เชื่อว่าพี่น้องคนทำงานทุกคนน่าจะเคยได้ฟังเพลงนี้ของพี่เสือกันมาบ้าง แต่ก็อย่างที่เพลงว่าไว้ คนเราเกิดมาก็ต้องสู้ต่อไป ตราบใดที่เรายังหายใจยังไงเราก็ต้องกินต้องใช้อยู่เสมอ และหากการใช้ชีวิตในแต่ละวันมันมีหนทางเดินที่ขรุขระหรือมีขวากหนาม ขอให้ทุกคนอย่าย่อท้อ มุ่งมั่น เติมพลังกายและพลังใจ ก้าวต่อไปเพื่อชีวิตที่ดีกว่า และหากเหนื่อยล้ามาก็ใช้แคปชั่นเหล่านี้ช่วยเตือนใจนะคะ
แคปชั่นคนทำงานหนัก
คนเราบางคนเกิดมาไม่ได้มีต้นทุนที่สวยหรู แต่อย่างไรก็ตาม ยิ่งเรามีน้อยแต่ถ้าเรายกระดับตัวเองขึ้นมาได้ นั่นหมายความว่า เราเก่งมาก คนรวยที่รวยมาจากเงินทองของพ่อแม่เหรอ โนสนโนแคร์จ้า จะมาสู้หามาได้ด้วยตัวเองอย่างเราได้ยังไง
ข้อดีของการไม่มีเวลาหายใจ คือ ทำให้เราเร่งไปสู่จุดหมายให้เร็วที่สุด
บางครั้งความสุข ก็ไม่จำเป็นต้องสวยหรู แค่ได้อยู่กับอะไรที่เรารักก็มีความสุขที่สุดแล้ว
การงานอันเป็นที่รัก ย่อมนำพาความเบิกบานมาเยือนตัวตนแห่งเรา และตัวตนแห่งเรา ก็จะแบ่งปันต่อคนที่เรารัก
ทำงานบ้าง เดี๋ยวข้างบ้านสงสัย
ออกเดินทางบ้างจะได้รู้ว่าโลกกว้างมันกว้างอย่างไร จงอย่าปิดตาปิดใจอยู่แต่ในกะลาแลนด์
ถ้าคิดว่ายังไหว “จงอย่าหยุด”แต่ถ้ามันถึงที่สุด “จงอย่าฝืน”
ความสำเร็จจะมีความหมาย หากคุณได้สร้างมันด้วยตัวเอง
ลดอำนาจ แล้วสร้างบารมีเป็นทางออกที่ดีสำหรับภาวะผู้นำ
ทุกครั้งที่พลาดเราต้องฉลาดกว่าเดิม
ควาย คือที่ทำมาของคำว่าเหนื่อยแทบตาย…….. สุดท้าย……….”แค่โดนหลอกใช้
ทุกอาชีพล้วนมีด้านหนักหนาของแต่ละอาชีพทั้งนั้น ฉะนั้นเลิกสอนลูกหลานหรือคนรุ่นต่อไปว่าเรียนให้สูงจะได้ทำงานสบายวะทีเหอะ มันล้าหลังไปแล้ว สมัยนี้ต้องทำงานอย่างฉลาดแล้วจะสบาย
คนเก่งทำงานผิดที่ อยู่อีกกี่สิบปีก็ไม่รุ่ง
อยากลาออก แต่ทำได้แค่หยอกเล่น เพราะชีวิตจริงที่เป็นต้องเน้นปากท้องมาก่อนเสมอ
ขอบคุณ… “ความไม่มี”ทำให้รู้วิธี… “ลุกขึ้นสู้” ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้เป็นกูรูจนทุกวันนี้
งานเบาถ้าใจไม่เอามันก็หนัก งานหนักถ้าใจรักมันก็เบา
ให้เกียรติคนที่อยู่ตรงหน้า แสดงถึงการมีคุณค่าของตัวผู้ให้
เงินก็ได้มาจากการทำงาน อย่าเกียจคร้านไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน
แคปชั่นคนทำงาน ฮา ๆ แต่กัดเจ็บ
การทำงานในแต่ละวัน นอกจากจะเหนื่อยกับงานแล้ว เพื่อนร่วมงานเองก็ทำให้ปวดหัว บางครั้งอยากหนีไปให้ไกลๆ แต่สถานภาพทางการเงินก็ไม่เอื้ออำนวย ได้แต่ฝากแคปชั่นกัดเจ็บเพื่อระบายความคับแค้นของจิตใจ ด้วยแคปชั่นเหล่านี้
นึกว่าเหนื่อย ที่ไหนได้ขี้เกียจนี่เอง
ค่าของคน อยู่ที่คนของใคร. ค่าของใจยังไง้ยังไงเขาก็ไม่เหลี่ยวเท่ามีเงิน
เห็นว่าทน ก็เอาเปรียบดีจัง บางครั้งที่ไม่พูดก็ไม่ได้แปลว่าจะยอมทุกอย่างหรอกนะ
โลกมันโหดร้าย อยากอยู่ให้ได้ ต้องร้ายกว่าโลก
งานคือเงิน เงินคืองาน ทำมาตั้งนาน มีแต่งาน ไม่เห็นมีเงิน!
ชีวิตต้องสู้ เพราะกู้ไว้เยอะ
วาเลนไทน์นี้ ถ้าคุณยังไม่มีใคร โปรดจงรู้ไว้ว่าคุณยังมีงาน
ถ้าถูกหวยวันนั้น คงไม่ต้องขยันอย่างวันนี้
มาทำงานเหมือนมาออกรบ กว่าจะจบไปแต่ละวันแทบกระอักเลือด
อ่อนแอก็แพ้ไป อ่อนไหวก็ตกงาน อ่อนประสบการณืจึงต้องทำงานด้วยการใช้ลิ้น
วินาทีที่เงินเดือนเข้า เราก็ไม่ใช่คนจนอีกต่อไป
เงินเดือนอ่ะคงที่ มีแต่หนี้ที่ขยันเพิ่ม ดอกเบี้ยอาจเท่าเดิมแต่เพิ่มเติมคือจนลง
เงินเดือนคือมายา มาม่าสิของจริง
ไม่ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด…กลัวว่าพรุ่งนี้จะไม่มีอะไรทำ
เยอะเรื่องงานกูพอทน เยอะเรื่องคนกูพอที แต่เยอะเรื่องหนี้คงต้องยอมอดทน
ทำงานครอบจักรวาล เงินเดือนผ่อนจักรยานยังไม่ได้เลย
ขยันตอนมีแรง ดีกว่าต้องนอนซดน้ำแกงในยามชรา
แคปชั่นวัยรุ่นทำงาน
เป็นวัยรุ่นก็ใช่ว่าจะเที่ยวเป็นอย่างเดียวแล้วนะ วัยรุ่นสมัยนี้เขานิยมสร้างเนื้อสร้างตัวกัน ก็อายุน้อยร้อยล้านอ่ะ เท่ห์จะตาย ใครๆก็อยากเป็น
ผู้ไม่มีแผล คือผู้ไม่มี “ประสบการณ์” ผู้ไม่ทำงานคือผู้ที่บ้านมีอันจะกิน
วันหยุดแต่ไม่หยุด.. มีแรงก็ไปต่อ หากเหนื่อยหรือท้อก็หยุดพักแล้วเดินใหม่
เหนื่อยก็พัก หนักก็วาง มีมือแค่2ข้าง แบกทุกอย่างคงไม่ไหว
เที่ยวได้ก็ต้องทำงานได้เช่นกัน จะให้เที่ยวทุกวันทำงานวันละหลายพันก็ไม่พอ
พูดมาก กับ ทำมาก ระดับความสำเร็จ มัน “ต่างกัน”
ทุกวันนี้ไม่มีวันไหนที่ “ไม่เหนื่อย” แล้วก็ไม่มีวันไหนที่ “ไม่สู้” เช่นกัน
เพราะมีอดีต…..ถึงมีประสบการณ์ เพราะมีเมื่อวาน…..ถึงมีวันนี้ เพราะมีหนี้จึงต้องขยันหาเงิน
ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่เสียอะไรเลย เค้าเรียกว่า”กฏของการแลกเปลี่ยน”
ก้าวแรกสำคัญก็จริง…แต่ก้าวต่อไปนั้นสำคัญกว่า
อย่าเอาความฝันของเรา ไปแขวนไว้กับคำพูดของคนที่ไม่มีผลต่อชีวิต
ทำงานหนักทุกวันเดี๋ยวก็สบายแล้ว ไม่ได้รวยนะ ตาย
อย่ามัวหาแต่สิ่งที่ขาด จนพลาดในสิ่งที่มี อย่ามัวแต่หาสิ่งที่ดี จนลืมไปว่าที่มีอยู่น่ะที่สุดแล้ว
วัยรุ่นทำกิน เที่ยวอย่างเดียวไม่ได้ต้องทำงานด้วย
ทุกวันนี้ไม่มีวันไหนที่ “ไม่เหนื่อย” แล้วก็ไม่มีวันไหนที่ “ไม่สู้” เช่นกัน
ทุกคนต่างต้องก้าวเดิน และแต่ละก้าวนั้น จะทิ้งรอยเท้าไว้เสมอ
อย่าวัดคุณค่าคนที่ทรัพย์สินเดิมที่มี ให้ดูที่ความพยายามสร้างใหม่
ในชีวิตของคนเรา จะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบและประสบความสำเร็จ หรือจะเป็นคนที่เป๋ไปเป๋มาแล้วขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเราเองทั้งนั้น มีประโยคคำสอนหนึ่งที่กินใจมากและอยากแชร์ให้ทุกคนได้รู้กัน นั่นก็คือ คนเราเกิดมาจนนั้นไม่ใช่ความผิด แต่จะผิดมากหากเราตายไปทั้งที่เรายังจนอยู่นั่นเองค่ะ
