มีใครเคยได้ยินเรื่องของผีกะกันบ้างไหมคะ เดี่ยววันนี้ Tell Ghost จะมาเล่าเรื่องตำนานผีกะในฉบับของล้านนาให้ฟังกันค่ะ ผีกะ เป็นผีที่มาจากตำนานของทางภาคเหนือ ซึ่งคำว่าผีกะ ภาษาเหนือจะเรียกว่า ผีก้ะ หรือผีที่กินไม่เลือก และตะกละ ตำนานเรื่องของผีกะมีอยู่หลายตำนานมากๆ และตำนานที่จะนำมาเล่าให้ทุกคนฟังกันในวันนี้คือตำนานที่ว่าผู้คนชาวพื้นเมืองได้ซื้อกรวยดอกไม้ซึ่งเป็นตัวแทนผีกะจากพ่อค้าชาวลัวะ
เพราะว่า ต้องการให้วงตระกูลมีเงินทองมาก และให้ลูกหลานขยันขันแข็งทำมาหากิน อดทนทำงานไม่เลือกงาน และกินง่ายอยู่ง่าย โดยเจ้าของผีกะจะเลี้ยงผีกะไว้ในหม้อและวางเอาไว้บนขื่อ โดยนำกรวยดอกที่ซื้อมาจากพ่อค้าชาวลัวะใส่ไว้เป็นเครื่องสักการบูชา
ผู้คนที่มีผีกะเป็นผีประจำตระกูลหรือคนที่เลี้ยงผีกะจะต้องจัดหาอาหารเลี้ยงให้ดี อย่าปล่อยให้อดอยาก ผีกะจะเฝ้าดูแลรักษาทรัพย์สมบัติให้เป็นอย่างดี ไม่มีใครกล้าทำลาย โดยเฉพาะลูกสาวตระกูลผีกะ ผู้คนทั่วไปจะไม่กล้าแตะต้องเพราะกลัวผีกะจะทำร้าย ด้วยเหตุนี้เองผีกะเกรงว่าลูกสาวของตระกูลผีกะจะไม่มีคู่ ผีกะก็จะทำเสน่ห์ให้ลูกสาวแลดูสวยสดงดงามมากโดยเฉพาะยามค่ำคืน
สมัยก่อนที่ยังไม่มีไฟฟ้าผู้คนก็จะใช้ตะเกียงจุดเพื่อใช้แสงส่องในเวลาค่ำคืน ในยามนี้เองผีกะก็จะแปลงร่างเป็นลิงเล็กๆสองตัว โดยให้ตัวผู้เกาะบนไหล่ขวาส่วนลิงตัวเมียก็เกาะบนไหล่ซ้ายโดยไม่ปรากฏตัวให้ใครเห็น
และลิงทั้งสองตัวจะช่วยกันเช็ดแก้มซ้ายขวาลูกสาวตระกูลผีกะให้สวยงามเล่นแสงไฟในตอนกลางคืน แต่งแต้มสายตาให้งามวาวเมื่อสะท้อนแสงไต้ไฟ สะดุดตาตรึงใจแก่ผู้พบเห็น ยิ่งดึกมากเท่าไร ก็ยิ่งทวีความสวยมากขึ้นเท่านั้น
เมื่อมีหนุ่มมาตามจีบหรือเกี้ยวพาราสี ก็จะไม่ค่อยยอมกลับบ้านเพราะหลงใหลในความงามของลูกสาวผีกะ แต่เมื่อหนุ่มต้องลากลับบ้านตอนกลางคืน ผีกะตัวผู้ก็จะขี่นกฮูกมาคอยตามดูแลหนุ่มคนนั้นจนหนุ่มเข้าบ้านอย่างปลอดภัย
โดยนกฮูกนี้เองที่จะทำให้หนุ่มรู้ เพราะบางครั้งหนุ่มที่ไปจีบสาวต่างหมู่บ้านโดยไม่ทราบว่าสาวที่ตนเองไปเที่ยวจีบบนบ้านตอนกลางคืนนั้นเป็นตระกูลผีกะหรือไม่
แต่เมื่อเดินกลับใกล้ถึงบ้านแล้วพบว่ามีนกฮูกมาส่ง หนุ่มก็จะทราบทันทีว่า สาวต่างบ้านที่ตนไปจีบนั้นเป็นสาวผีกะ หากหนุ่มใจสู้ก็จะไปเที่ยวหาสาวในวันต่อๆไป
แต่หากกลัวว่าจะเป็นลูกเขยตระกูลผีกะเขาก็จะหยุดไม่ไปจีบสาวบ้านนั้นอีก
แต่หนุ่มบางคนก็อยากได้สาวผีกะมาเป็นเมีย ซึ่งหากตกลงปลงใจแล้วว่าจะแต่งงานด้วย ก็จะทำการสู่ขอ โดยการนำเงินค่าเสียผีไปใส่ผี แต่งงานกันตามประเพณี
เมื่อหนุ่มคนนั้นมาเป็นลูกเขยอยู่ด้วยกันกิน ข้าวครบเจ็ดไห ซึ่งก็คืออยู่บ้านและกินข้าวครบเจ็ดวันหนุ่มคนนั้นก็จะเป็นคนในตระกูลผีกะไปด้วย
กลับมาที่การเลี้ยงผีกะ หากเจ้าของหรือลูกหลานเลี้ยงดูไม่ดี ผีกะก็จะไปเข้าสิงสู่ผู้คนโดยอาศัยผู้ที่มีผมหอมมีลักษณะเส้นหนาขึ้นอยู่ริมขวัญบนศีรษะเป็นสื่อเข้าสิงสู่ตอนกลางคืน
ในจังหวะที่คนๆนั้นกำลังหลับหรือง่วงซึมจะเคลิ้มฝันเห็นลิงกระโดดเกาะตัว ด้วยความกลัวจะส่งเสียงร้องละเมอหวีดหวิว โหยหวน น้ำเสียงเย็นยะเยือกทำให้ผู้คนต้องรีบช่วยกันไล่ผีกะออกจากร่าง
ในขณะที่ผีกะตัวเมียสิงร่างนั้นเอง ผีกะตัวผู้จะแปลงร่างเป็นลิงตัวผู้สูงใหญ่ยืนคร่อมหัวบันไดบ้าน เพื่อให้ผู้คนที่จะขึ้นบ้านไปไล่ผีกะลอดใต้หว่างขาของตนเองถือเป็นการข่มมนต์ขลังให้หมดพลังอำนาจสิ้นฤทธิ์
ด้วยเหตุนี้เองบางครั้งคนก็จะเห็นหมอผีบางคนยืนหยุดที่เชิงบันไดบ้านทำการ สวดคาถาไล่ผีกะตัวผู้ให้หนีไปก่อน หลังจากนั้นพ่อหมอก็จะขึ้นไปบนบ้านทำการเอาปลายมีดหมอจี้ที่กระหม่อมให้ผีกะที่สิงหยุดร้อง
แล้วหมอผีก็จะหาเส้นผมหอมและดึงออกมา ผีกะก็จะออกจากร่างผู้คนนั้นไป ส่วนเส้นผมหอมที่ถอนออกมาได้หมอผีก็จะเก็บไว้ทำยันต์ที่ให้โชคในทางค้าขาย นอกจากนี้หมอผีบางคนก็อาจเอาหม้อแกงดินที่โดนเผาจนก้นดำมาครอบศีรษะผู้ที่ถูกสิงแล้วใช้มีดขูดถากเป็นทางเพื่อส่งผลให้ผมบนศีรษะของลูกหลานเจ้าของผีกะเป็นรอยถากเหมือนรอยถากบนศีรษะที่พ่อหมอทำไว้ โดยวันรุ่งขึ้นชาวบ้านจะคอยสังเกตว่าใครที่หัวถากก็แปลว่าผู้นั้นแหละคือเจ้าของผีกะ
และเมื่อรู้แล้วว่าใครเป็นเจ้าของ ชาวบ้านหรือสังคมก็จะรังเกียจเพราะปล่อยให้ผีกะไปรังแกชาวบ้าน ด้วยเหตุนี้เอง ผู้คนสมัยก่อนหากเกลียดใครไม่ชอบหน้าใครก็มักใส่ร้ายคนที่ตนไม่ชอบว่าเป็นตระกูผีกะ บางหมู่บ้านถึงกับขับไล่ครอบครัวผีกะออกไปจากหมู่บ้าน ไปเลยก็มี