เพื่อนๆ tell ghost เคยฝันแบบฝังใจ หรือฝังใจกับคนในฝันกันบ้างไหมคะ บางครั้งเราไม่เคยเห็นเขาคนนั้นในชีวิตจริงด้วยซ้ำ แต่เวลาฝันถึงเขา เรากลับรู้สึกมีความสุข โหยหา และคิดถึง คนโบราณเขาว่ากันว่า มันคือเรื่องของคนรักเก่าของเราในสมัยภพที่แล้ว ที่อาจจะเคยมีคำมั่นสัญญาต่อกัน หรืออาจจะเพราะรักกันมากๆ แต่ก็ไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าจริงหรือไม่จริง แต่เรื่องที่เราจะนำมาเล่าให้ฟังในวันนี้ มันก็เป็นความฝันอันแสนสุข ของคุณสอง ที่เคยฝันเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งในสมัยยังเป็นวัยรุ่น เรื่องนี้อาจจะไม่หลอนนะคะ แต่ออกจะอบอุ่นหัวใจมากกว่า โดยเรื่องนี้คุณสองได้เล่าให้เราฟังว่า
เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของเราเองค่ะ ต้องเกริ่นก่อนว่าสมัยเราเด็กๆ ตั้งแต่จำความได้ เราจะชอบขลุกตัวอยู่ในห้องพระ อ่านหนังสือธรรมะ สวดมนต์ นั่งสมาธิคนเดียว ไม่ค่อยได้ไปเล่นกับเพื่อนสักเท่าไร ซึ่งมันเป็นเรื่องไม่ค่อยปกติสำหรับเด็กในวัยนั้น พอช่วง ม.ปลาย เราก็ห่างจากการทำแบบนี้ไปพักหนึ่ง
จนมาวันหนึ่งหลังเลิกเรียน เรารู้สึกง่วงนอนมาก พอกลับมาถึงบ้านก็นอนเลย ไม่กินข้าว ไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่อะไรทั้งนั้น แล้วพอหลับไปเราก็ฝันว่าอยู่ในเหตุการณ์เหมือนมีการรบกัน ใครนึกไม่ออกก็นึกถึงละครย้อนยุคที่มีฉากรบราฆ่าฟันกันนั่นแหละค่ะ เราก็พยายามจะหนี แต่เหมือนจะหนีไม่พ้น และกำลังจะถูกจับตัว แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเขาเป็นทหารมาช่วยเราไว้ แปลกตรงที่เราเห็นทุกอย่างชัดมากทั้ง รูปร่าง ผิวพรรณ เสื้อผ้าของผู้ชายคนนั้น แม้แต่การสัมผัสก็รู้สึกเหมือนจริงมากๆ มีแค่หน้าของเขาที่มันมัวๆ เราพยายามเพ่งมองแต่ก็มองไม่รู้เรื่อง เขาพาเราหนีจนมาถึงที่ปลอดภัย และเขาก็หันมาบอกเราว่า
“ทำไมถึงทิ้งการปฏิบัติธรรม?”
เราก็งงๆกับคำถามนั้น และก็จำไม่ได้ด้วยว่า เราตอบอะไรเขาไปหรือเปล่า แต่จำได้ว่าสุดท้ายในฝันเขาตายแต่ เรารอด.. พอตื่นขึ้นมาเราจำได้ดีเลยกับความฝันนี้ มันเหมือนเป็นภาพที่ชัดเจน เหมือนหนังที่กำลังดูไปและอินกับหนังด้วย แต่เราก็คิดว่าเป็นแค่ความฝันเพ้อเจ้อเท่านั้นแหละ เลยไม่ได้คิดอะไรมาก และเราก็ยังคงห่างจากการทำสมาธิเหมือนเดิม แต่หลังจากนั้นเราก็ฝันแบบเดิมๆอีก แค่เปลี่ยนสถานการณ์ แต่ทุกครั้งคือเราจะอยู่ในอันตราย และผู้ชายคนนี้ก็จะมาช่วยเราตลอด สุดท้ายเขาก็ตายแต่ เรารอด ที่สำคัญเราฝันเห็นเขาเป็นทหารทุกครั้ง จนเราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติละ เพราะเราฝันแบบนี้เป็นปี ถึงจะไม่ได้ฝันทุกวัน แต่ก็ถือว่าบ่อยมาก
จากนั้นเราก็ลองกลับมาสวดมนต์ นั่งสมาธิ และทำเรื่อยมา จนวันหนึ่งเราก็ฝันอีกแล้วค่ะ แต่ฝันคราวนี้เราเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นชัดเจนเลย และเราก็เริ่มรู้สึกรักผู้ชายคนนี้ และรักมากขึ้น จนวันที่พีคที่สุด ความฝันครั้งนั้นเราจำได้ไม่เคยลืม และยังคงรู้สึกได้จนถึงวันนี้
ในฝันเราไม่ได้หนีอะไร เราแค่ยืนอยู่ตรงท่าเรือ ผู้ชายคนนั้นแต่งชุดทหารเต็มยศ มีเรือรบลำใหญ่อยู่ เขามาบอกลา บอกว่าเขาต้องไปแล้วนะ ให้ดูแลตัวเองดีๆ เขาคงมาช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว แต่เราไม่ยอม
พอเขาขึ้นเรือไปเราก็กระโดดตามขึ้นไปร้องไห้ฟูมฟาย จะไปกับเขาให้ได้ เขาก็น้ำตาไหลกอดเราแน่น แล้วบอกเราว่าเราไปไม่ได้ เขาไปได้แค่คนเดียว เราก็กอดเขาไม่ยอมปล่อย พอเรือจะออก เขาผลักเรากระเด็นขึ้นฝั่ง แล้วเรือก็ออกไป เขายืนโบกมือน้ำตาไหล ส่วนเราร้องไห้เหมือนใจจะขาด จนสะดุ้งตื่นขึ้นมาน้ำตาไหลพราก แล้วมานั่งร้องไห้ต่อเหมือนเป็นเรื่องจริง เราร้องไห้แบบนั้นอยู่หลายวันมาก เราก็เลยนึกขึ้นได้ถึงฝันครั้งแรกๆที่เขามาถาม ว่าทำไมถึงทิ้งการปฏิบัติธรรม เราก็เลยนึกขึ้นได้ว่าถ้าเราปฏิบัติธรรมบ่อยๆอาจจะทำให้ฝันถึงเขาอีกก็ได้ เราก็เลย พยายามสวดมนต์ นั่งสมาธิเพื่อขอให้ฝันเห็นเขาอีก แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเราไม่เคยฝันถึงเขาคนนั้นอีกเลย
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนเราลืมเรื่องนี้ไปแล้ว และเราเองก็มีครอบครัว มีลูก จนกระทั่งเราเลิกกับสามี ช่วงเลิกใหม่ๆ เราค่อนข้างอาการแย่มาก เพื่อนเราเลยพาไปเปิดหูเปิดตา และเพื่อนมันก็ชวนไปวัดพระแก้วค่ะ
พอออกจากวัด เรากับเพื่อนก็เดินจะไปหน้า ม.ธรรมศาสตร์กัน
ตอนเราเดินผ่านท่าราชตรงสโมสรของทหารเรือ อยู่ๆ เราก็รู้สึกวูบๆ เหมือนมองไม่เห็นใครเลย แต่เห็นมีผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนมา เขาใส่ชุดทหารเรือ เราสบตากับเขาแล้วรู้สึกคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก เขายิ้มให้ เราตกหลุมรักทันทีที่เห็น เขาเดินผ่านเราไป แต่เราได้ยินเสียงเขาพูดว่า
“บอกให้ดูแลตัวเองดีๆ”
เขาเดินเข้าไปทางสโมสร เรายังหันไปมองเขาจนลับตา รู้สึกตัวอีกที คือเพื่อนตีแขนถามว่าเราเป็นอะไร? เราเลยบอกว่าทหารคนเมื่อกี้เราคุ้นหน้ามากเลย เพื่อนบอก
“ทหารที่ไหนวะ? กูเห็นมึงยืนนิ่งๆ แล้วน้ำตาไหล กูนึกว่ามึงเครียด แล้วก็ไม่มีทหารหรือใครเดินผ่านมาเลยนะ”
มันยังคิดว่าเราเครียดจนหลอน แต่เรามั่นใจว่าเราไม่ได้หลอนแน่ๆ ค่ะ
พอกลับมาถึงบ้าน เราถึงนึกขึ้นได้ว่าเขาคือผู้ชายที่เราเคยฝันถึงเมื่อตอน ม.ปลาย เราเลยพยายามอีกครั้งที่จะขอให้ฝันถึง แต่เราก็ไม่เคยได้ฝันหรือเห็นเขาอีกเลย ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาเป็นใคร แต่ก็อยากบอกว่าเราดีใจนะที่ได้เห็นเขาอีกครั้งหนึ่ง
