เคยเชื่อเรื่องวิญญาณอาจจะยึดติดอยู่กับสิ่งของบางอย่างไหมคะ บางครั้งของเก่าที่คนอื่นทิ้งอาจแฝงมากับความน่าสยดสยอง อย่างที่โบราณเคยว่าเอาไว้ อย่าเก็บอะไรเข้ามาบ้านซี้ซั้ว เหมือนอย่างเรื่องที่กำลังจะเล่าให้เพื่อนๆในวันนี้ ที่อ่านแล้วอาจไม่กล้าเก็บของอะไรที่ไม่รู้จักอีกเลยก็ได้
เรื่องมีอยู่ว่า
บ้านของแตนเป็นครอบครัวใหญ่ อยู่กันหลายคน ทั้งแตน สามี ลูกสาว 2 คนของแตน แม่เทียน ซึ่งเป็นคุณแม่ของแตน ป้าท้อและสามีของป้าท้อชื่อ ลุงราม ทุกวันตอนช่วงเช้ามืด ลุงรามจะเดินออกกำลังกายรับวันใหม่ ระยะทางเกือบๆ หาร้อยเมตรจนไปถึงตลาด ลุงถือโอกาสใส่บาตรแล้วเดินกลับ สวนทางกับผู้คนที่เร่งรีบออกไปทำงานกันอย่างขวักไขว่ และระหว่างทางลุงรามก็จะต้องเดินผ่านที่ทิ้งขยะประจำซอย
ทางเทศบาลเขาเอาถังขยะใบใหญ่สี่ถึงห้าใบมาวางเรียงให้ แต่ก็ยังไม่พอใส่ขยะ บางครั้งก็จะเห็นขยะล้น หรือกองระเกะระกะออกมาบ่อยๆ แต่กองขยะกองนี้ไม่ได้เป็นแค่ขยะที่ทุกคนรังเกียจไปทั้งหมด แต่ยังเป็นขุมทรัพย์ของหลายๆ เช่นคนเก็บของเก่า แล้วก็.. ลุงราม ที่ดูท่าทางมีความสุข กับกองขยะนี้เหมือนกำลังขุดหาสมบัติก็ไม่ปาน
แต่ลุงรามก็เป็นคนที่ค่อนข้างแปลก เพราะแทนที่แกจะเก็บของเก่าเหล่านั้นมาขายหรือใช้เองแต่แกกลับจะเก็บเอาไว้ให้ลุงเก็บของเก่าคนหนึ่งตลอด เหมือนว่าลุงรามแกจะมีความเห็นอกเห็นใจคนเก็บของเก่าคนนี้มากเป็นพิเศษ และแกก็มักจะเก็บหนังสือพิมพ์เก่าๆ และของที่ไม่ได้ใช้แล้วไว้ให้ลุงเก็บของเก่าเอาไปขาย
บ้านของแตนจะเลี้ยงหมาไว้เฝ้าบ้านถึง 4 ตัว ที่ต้องเลี้ยงเยอะเพราะมันออกลูกจะเอาไปให้คนอื่นก็น่าสงสาร และรอบๆบ้านก็ไม่ได้มีรั้วบ้าน จึงเลี้ยงหมาเอาไว้ช่วยกันเฝ้าบ้านด้วย จนคืนหนึ่งราวๆ ตีสอง หมาบ้านทั้ง 4 ตัวก็พากันเห่าหอนผิดปกติ จนสามีกับลูกสาววัยรุ่นทั้งสองคนของแตนลุกขึ้นไปเดินด้อมๆ มองๆ ภายในบ้าน เพราะคิดว่าว่ามีโจรผู้ร้ายปีนเข้ามา แต่มีโจรเข้ามาจริงๆแล้วหมาเห่าขนาดนี้ โจรคงรีบหนีไปแล้ว แต่ทว่า เกือบชั่วโมงผ่านไปหมาทั้ง 4 ตัวมันก็ยังเห่ากันไม่เลิก บางตัวก็ร้องครางหงิงๆ บางตัวก็โก่งคอหอนโหยหวน พอตั้งใจฟังดูดีๆ ก็น่าขนลุก มันแลดูเยือกเย็นอย่างบอกไม่ถูก
ไม่นานนักลูกสาวทั้งสองคนของแตนก็เดินเข้ามาในห้องและกระซิบบอกอย่างร้อนรนว่า พวกเธอเห็นใครบางคนนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ แตนกับสามีก็ตกใจ และรีบพากันเดินไปแอบดูที่หน้าต่างห้องนอนของลูก
แล้วก็จริงๆ ด้วย มีผู้หญิงนั่งอยู่ที่นั่นและหันหน้ามาทางที่พวกเรามองอยู่ เธอมีผมดัดฟูยาวประบ่า ร่างนั้นเอามือทั้งสองข้างเกยคาง ในขณะเดียวกันหมาก็โก่งคอหอนอยู่รอบๆ ตัวเธอ!
ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครกัน และคนในบ้านไม่มีผู้หญิงลักษณะนี้แน่นอน ตอนนั้นแตนแปลกใจมาก แต่แล้วจู่ๆ ก็ขนลุกซู่ขึ้นมาเฉยๆ และแล้วร่างของหญิงคนนั้นก็เลือนหายไปในความมืด ต่อหน้าต่อตาพวกเราที่ซุ่มดูอยู่ มันเหมือนกับพวกเราตาฝาดไปเองงั้นแหละ แล้วลูกสาวคนหนึ่งของแตนก็พูดขึ้นมาว่า
“เอ๊ะ! หรือเราเห็นเงาไม้เป็นผู้หญิงกันแน่คะแม่”
แตนจึงหยิกลูกเบาๆ เพราะบอกไปหลายครั้งแล้วว่าเห็นอะไรแปลกๆ ตอนกลางค่ำกลางคืนห้ามทัก แต่ถึงอย่างนั้นแตนกับสามีก็ขมวดคิ้วมองหน้ากัน ตอบคำถามลูกไม่ถูก ใจหนึ่งก็คิดว่าผีหลอก แต่มาหลอกทำไมล่ะ จะว่าเป็นผีบ้านผีเรือนก็แลดูไม่น่าจะใช่ แตนกับสามีมองหน้ากันเหมือนรู้แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกไปและพาลูกๆเข้านอนตามเดิม
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อส่งลูกๆ ไปโรงเรียนแล้ว แตนก็เดินไปสำรวจบริเวณนั้น ในใจนึกถึงเงาร่างที่เห็นเมื่อกลางดึก สงสัยจริงๆ ว่าเป็นอะไร และมาได้ยังไง ถึงแม้ว่าที่ตรงนี้จะมีต้นไม้ใหญ่แต่ก็ไม่มีต้นไม้เล็กๆที่มีขนาดเท่าที่จะทำให้ตาฝาดเห็นเป็นเงาคนได้เลย แตนเดินสำรวจไปรอบๆ ทันใดนั้นตาก็เหลือบไปเห็นที่ชั้นวางกะละมังซักผ้าที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะหินอ่อน แตนก็ได้คำตอบ
แตนขนลุกซู่ เมื่อเห็นกรอบรูปที่มีขนาดกว้างราวหนึ่งฟุต ยาวสักฟุตครึ่ง เป็นกรอบไม้ติดกระจกใส ภายในกรอบเป็นภาพขาวดำของหญิงคนหนึ่งสวยมาก เธอคงถ่ายรูปนี้ที่ร้านถ่ายรูป และตั้งท่าอย่างดี เป็นท่าที่เธอเบือนหน้ามาอมยิ้มข้ามไหล่ ใบหน้าที่แลดูอ่อนวัย อายุไม่น่าจะเกินยี่สิบปี ตาโต ใส่ขนตาปลอม และที่สำคัญ เธอดัดผมฟูยาวประบ่า
ไม่ต้องสงสัยเลย เธอคือผู้ที่มานั่งเกยคางตรงโต๊ะหินอ่อนตัวนี้เมื่อคืนแน่ๆ และกรอบรูปนี้ เห็นแล้วทำให้นึกถึงรูปตั้งหน้าศพ
แตนจึงรีบขึ้นไปหาลุงรามทันที และถามว่าเก็บรูปนั้นมาใช่ไหม ลุงรามยิ้มแล้วเอานิ้วชี้แตะที่ปาก
“จุ๊ จุ๊ ..อย่าเอ็ดไป เดี๋ยวป้ารู้ ลุงเห็นคนในรูปสวยดีเลยถือติดมือกลับมาด้วย”
แตนกลืนน้ำลายเฮือก!ตอนนี้แตนกำลังขนลุกกับรูปถ่ายขาวดำของหญิงสาวแสนสวยในกรอบกระจก ที่ลุงราม คุณลุงของเธอเก็บขึ้นมาจากกองขยะใกล้บ้าน ลุงรามคงยังไม่รู้ว่าทำอะไรลงไป แตนเลยบอกลุงรามไปว่า
“ญาติพี่น้องเขายังเอารูปมาโยนทิ้ง นี่แปลว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้แล้ว เผลอๆ เธอคงเป็นผี ..และผีดุด้วย! ดุซะจนญาติขยาด จนไม่กล้าจะเอารูปเก็บไว้ในบ้านได้ ดูสิคะที่ซอกมุมกรอบรูปน่ะ มีผงขี้เถ้าจากธูป และมีรอยน้ำตาเทียนอีกด้วย! มันจะแปลว่าอะไรคะ ช่วยบอกหน่อย”
จากนั้นแตนจึงรีบพาลุงรามลงมาข้างล่าง ชี้ให้ดูร่องรอยความผิดปกติของกรอบรูปนี้ แล้วบอกว่าจะเอามันไปทิ้ง ลุงรามยืนมองกรอบรูปอย่างแสนเสียดาย แตนเลยเล่าต่อว่าเมื่อคืนเห็นเธอมานั่งอยู่ตรงนี้ ถ้ายังขืนเอาไว้ คืนนี้เธอไปนั่งบนเตียงลุงแน่! เพียงเท่านั้นแหละลุงรามจึงเรียกหลานชายมาเอารูปใส่กล่องและเก็บไปทิ้งที่ถังขยะที่เดิม
แตนคิดว่าหลังจากนี้ ลุงรามคงไม่กล้าหยิบของจากกองขยะเอากลับมาบ้านอีกแล้ว ที่ผ่านมาเอาอะไรกลับมาบ้างแตนเองไม่เคยว่า แต่ครั้งนี้เอาอะไรก็ไม่รู้กลับมาด้วย สรุปแล้วเมื่อคืนนี้ทั้งบ้านของแตนไม่ได้ตาฝาดไปแต่ผู้หญิงที่เห็นกันคือผู้หญิงในรูปนั้นจริงๆ
